Autor: Eric-Emannuel Schmitt
Tytuł: Opowieści o niewidzialnym
Liczba stron: 240
Wydawnictwo: ZNAK
Recenzowana książka jest po prostu piękna, w tym przypadku nie boję się użyć tego słowa. Niejednokrotnie sięgałam do zawartych w niej opowiadań. Wcześniej trafiałam na opowiadania publikowane oddzielnie. Teraz udało mi się trafić na trzy umieszczone w jednym tomie. Tytuły tych opowiadań to: "Oskar i Pani róża", "Pan Ibrahim i kwiaty koranu" oraz "Dzieci Noego". Z tych trzech najbardziej zauroczyło mnie "Oskar i Pani Róża"-
-ciepła opowieść o małym chłopcu chorym na białaczkę i starszej kobiecie, wolontariuszce w szpitalu. Chłopiec początkowo nie wierzy w Boga (bo rodzice nie wpoili mu żadnej wiary). Za namową pani Róży zaczyna pisać do Niego listy. Oskarowi wydaje się, że rodzice go nie kochają, że są tchórzami bo nie potrafią rozmawiać o śmierci.
Kolejne opowiadanie, które mnie wzruszyło, a w środku czytania mocniej biło serce, czasem coś ściskało
to "Dzieci Noego". To opowiadanie mówiące o czasach wojny, o trudnych wyborach, prześladowaniu Żydów i pomocy im. Pokazuje, że czasami chęć pomocy sprawia, że obawy o własne życie schodzą na dalszy tor. Warto też wspomnieć, że nie zawsze ten, kto nie lubi nas odmówi pomocy.
Ojciec Pons to ksiądz, który zajmuje się dziećmi, zarówno "dobrej wiary i czystej rasy" jak
i prześladowanymi. Joseph, Żyd trafia właśnie do ojca Ponsa- jego rodzicom wydaje się to najlepszym rozwiązaniem.
Książka sprawia, że człowiek zaczyna się zastanawiać nad własnym życiem, wiarą.
W przypadku opowiadania "Oskar i pani Róża" można zauważyć, że najtrudniej ze śmiercią pogodzić się nie choremu, a jego bliskim- zgadzam się z tym choć wiadomo, tematowi śmierci towarzyszy wiele emocji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz