czwartek, 28 lutego 2013

"Ulisses z Bagdadu"- Eric- Emmanuel Schmitt

Autor: Eric-Emmanuel Schmitt
Tytuł: Ulisses z Bagdadu
Liczba stron: 314
Wydawnictwo: Znak

Eric- Emmanuel Schmitt to jeden z moich ulubionych autorów. Czytam wszystko jego autorstwa, wszystko co wpadnie mi w ręce. "Choruję" na niego od czasu przeczytania książki "Oskar i pani Róża". Jak każdy zdarza mu się pisać dobre i gorsze książki.
"Ulisses z Bagdadu" zalicza się do tych, które bardzo mi się podobały. Jest... taka inna. Przede wszystkim zwykle bohaterkami i narratorkami opowieści arabskich są kobiety.
Saad (bo to właśnie tytułowy Ulisses) to młody chłopak mieszkający w Bagdadzie. Gdy wybucha wojna jego jedynym marzeniem jest wyjazd z Iraku. Aby to marzenie zrealizować nasz bohater jest skłonny poświęcić wszystko, nawet życie.
To co Saad przeżył w podróży wydaje się nie mieścić w głowie.  Jednocześnie czuje się złość i irytację na problemy z którymi muszą zmierzyć się nielegalni imigranci. Zastanawiam się dlaczego tak się dzieje, czy osoby pragnące wydostać się z terenów objętych wojną nie powinny mieć ułatwionej możliwości wyjazdu. Dlaczego piętrzyć przed nimi problemy? Chyba dość ich już mają?
Saad podczas swojej tułaczki, przez kilka krajów przeżył wiele- kilka razy ledwie uszedł z życiem, musiał się ukrywać, jak też nie mógł nikomu zdradzić kim jest i skąd pochodzi (mimo wielokrotnych przesłuchań przez urzędników).
Książkę czyta się bardzo szybko, a jednocześnie czeka na nas wiele wzruszeń. Bardzo podobał mi się wątek rozmów Saada z ojcem.
Serdecznie polecam, naprawdę warto przeczytać!

sobota, 23 lutego 2013

"Okno z widokiem"- Magdalena "Kordel

Autor: Magdalena Kordel
Tytuł: Okno z widokiem
Liczba stron: 302
Wydawnictwo: Wydawnictwo SOL

Kolejna książka o miasteczku Malownicze. Tym razem bohaterką jest Róża. Pracuje na uczelni, ale przyjechała odwiedzić babcię. I tu dla mnie pierwszy zgrzyt- o babci, którą kocha wyraża się "babka", chociaż nie w rozmowie z nią.  Przyjazd Róży okazuje się być bardzo przydatny- chociaż kobieta przyjechała odpocząć to jednak nie było jej dane. Już na początku dowiaduje się, że kapliczka świętego Antoniego przy której spędzała dużo czasu ma zostać przeniesiona, a na jej miejscu inwestor spoza Malowniczego zamierza coś wybudować. Tutaj z pomocą przychodzi "los"- na miejscu nie można na razie rozpocząć budowy, za to ruszają wykopaliska archeologiczne ponieważ miejscowy proboszcz na tym terenie znalazł cenny eksponat. Czy naszym bohaterom uda się wykopać coś, co na zawsze zniweczy plany inwestora? Czy kapliczka zostanie na swoim miejscu?
Książka pełna jest sympatycznych ludzi, ja bardzo polubiłam Różę, jej babcię i prooszcza, któy niedawno zjawił się w Malowniczym.
Kolejna rzecz- w lekturze idealnie oddane jest zachowanie w społecznościach małomiasteczkowych (chociaż takie rzeczy dzieją się nie tylko na wsiach czy w mieścinach, ale też w dużych miastach). Chodzi mi o plotki, które czasem mogą zaszkodzić, a zwykle nie są sprawdzone u źródła.
Nadal nie jestem pewna czy książki Magdaleny Kordel czytałam w odpowiedniej kolejności, jednak wydaje mi się, że jednak udało mi się trafić. Książka początkowo mnie zainteresowała, jednak nie wciągnęła. Dopiero po jakimś czasie tak mnie wciągnęła, że z trudem ją odłożyłam (w końcu kiedyś trzeba spać). Zastanawiam się czy jest jeszcze jakoś kontynuacja losów bohaterów "Uroczyska". Mam nadzieję, że tak, a jeśli się coś ukaże na pewno po to sięgnę. Często kolejna książka z serii coraz mniej ciekawi, a czyta się ją z ciekawości, tutaj mamy poziom wyrównany.

środa, 20 lutego 2013

"Wino z Malwiną"- Magdalena Kordel

Autor: Magdalena Kordel
Tytuł: Wino z Malwiną
Liczba stron: 350
Wydawnictwo: Wydawnictwo Sol

Z tą książką miałam problem. Jak już poprzednio wspominałam bardzo, ale to bardzo spodobała mi się twórczość Magdaleny Kordel dlatego chciałam przeczytać inne książki tej autorki. W czym miałam problem? Nie wiedziałam w jakiej kolejności czytać. Przeczytałam "Uroczysko", a do wyboru miałam "Okno z widokiem" i właśnie "Wino z Malwiną". Wybrałam, jak widać "Wino z Malwiną". Nie wiem czy zrobiłam dobrze, bo czytając natknęłam się na odniesienie do "Okno z Widokiem".
Zwykle przy kontynuacji porównuje się książkę do pierwszej z serii. Czytelnik zastanawia się która lepsza, ciekawsza. Myśli, że kolejna nie będzie już ciekawa, że na pewno coś straci względem pierwszej. Ja uważam, że obie książki o losach Majki są świetne, nie potrafiłabym wybrać, która mi się bardziej podobała. Obie mają w sobie to coś, zabawne dialogi, nieprzewidywalne zdarzenia.
Chciałabym mieć taką znajomą jak Maja, z miłą chęcią zamieszkałabym w "Uroczysku".  Lubię gdy coś się dzieje, a tam na pewno by mi się nie nudziło. A mieszkańcy "Uroczyska" to ludzie sympatyczni, mili, a jednocześnie dobrzy i mądrzy (dbają o dobre stosunki sąsiedzkie, starają się, aby każdy otrzymałby pomoc- zawsze wysłuchają, no i pomogą w miarę możliwości). Czasami wynikają z tego śmieszne sytuacje. Przy czytaniu trudno się nie uśmiechać, tak jak przy poprzedniej czasami śmiałam do siebie. Dziwnie to musiało wyglądać.
Książkę polecam, naprawdę warto przeczytać!

poniedziałek, 18 lutego 2013

"Uroczysko"- Małgorzata Kordel

Autor: Małgorzata Kordel
Tytuł: Uroczysko
Liczba stron: 255
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Gdy zaczęłam czytać pomyślałam sobie, że pierwsze strony łudząco przypominają "Nigdy w życiu"- pierwszą z trylogii Katarzyny Grocholi. Dostrzega się tu dużo podobieństw: mąż Mai odchodzi do innej kobiety, zaś ona zostaje z nastoletnią córką. Tak jak Judyta. Maja musi się zmierzyć nie tylko z rozpaczą, ale też z "niespodzianką", którą pozostawił po sobie były mąż- długami. I tu znów tak jak Judyta zmienienia miejsce zamieszkania, z tą różnicą, że po jakimś czasie w jej głowie powstaje pomysł założenia pensjonatu.
Jeśli miałabym wybrać czyje książki są ciekawsze- czy pani Magdaleny Kordel czy Katarzyny Grocholi to raczej wybrałabym literaturę Magdaleny Kordel (zresztą w kolejce do przeczytania czekają inne książki tej pani). 
Są dla mnie przyjemniejsze w czytaniu, bardziej można się zrelaksować. Niejednokrotnie przy czytaniu nie mogłam się opanować i wybuchałam śmiechem zwracając uwagę osób, które przebywały ze mną w jednym pomieszczeniu. Najciekawsze były dialogi naszej bohaterki z córką i z małą dziewczynką, która spędza kilka dni w domu Mai.
Uważam, że Maja jest bardzo mądrą kobietą, a to co przeżywa tylko umocniła ją. Powinno być więcej nauczycieli takich jak ona potrafiących słuchać ludzi i tolerować odmienność, jaka by ona nie była.
Również w rodzinie powinny być takie relacje jak u Mai i jej bliskich- aż miło było czytać o zrozumieniu i zaufaniu jakim darzą siebie wzajemnie.
O okładce powiedziałabym, że jest urocza, gdyby nie jeden szczegół: nie potrzebny jest wizerunek kobiety, zapewne Mai, wznoszący się nad łąką (?). Sam krajobraz jest prześliczny.
Coraz bardziej podobają mi się książki polskich autorek, a ostatnio mam wrażenie, że  kolejna książka to lepsze od poprzedniej.
Polecam, naprawdę warto przeczytać!

niedziela, 17 lutego 2013

"Kobiety Kaddafiego"- Annick Cojean

Autor: Annick Cojean
Tytuł: Kobiety Kaddafiego
Liczba stron: 319
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Ogarnęła mnie jakaś niemoc twórcza... Być może to przez książkę, bo wydarzenia w niej opisane wywołują skrajne emocje- zwłaszcza nienawiści.
Rzadko zdarza się, że  o po śmierci o kimś źle się mówi. W sprawie Kaddafiego jest inaczej. Początkowo najlepszy władca, dobry wujek, który stara się wszystkim pomóc, a jednocześnie dobrze rządzi krajem, a pod koniec życia jego brudne sprawki wychodzą na jaw. Zwykle jest tak, że po śmierci nie mówi się o nikim źle. Smutne natomiast jest to, że nawet jak ten człowiek nie żyje ludzie boją się mówić o tym o przeżyli, do tego stopnia są zaszczuci.
Przyznam, że dotąd nie czytałam bardziej przejmującej książki, Jak można być taką, przepraszam za słowo, brutalnym chamem, żeby gwałcić trzynastolatki, zabierać od rodziców i szantażować. Jednocześnie starając się pokazać jakim jest dobrym człowiekiem, jak wiele robi dla państwa i ile bogactwa może da, Opisane jest, że te niecne praktyki dotyczyły tylko małych dziewczynek, ale też dorosłych kobiet. Żony dyplomatów za różne błyskotki spędzały czas z Kaddafim.
Zastanawia mnie też jak inna kobieta może zgotować taki los dziewczynkom, które powinny siedzieć w szkole, uczyć, bawić się czy przeżywać pierwsze miłości, a nie być brutalnie gwałcone i poznawać arkana wyuzdanego seksu. Osobą, która zajmowała się przygotowaniem dziewczyn była Mabruka. Kaddafi był przygotowany na wszystko, w swoje rezydencji miał nawet laboratorium medyczne aby na bieżąco sprawdzać czy dziewczęta nie są chore i nie zarażą go jakąś chorobą. Dziwi mnie też, że tyle osób było skłonnych pomagać Wodzowi (jak go nazywali) w sprowadzaniu dziewcząt mających zaspokajać jego chore żądze. Nawet po jego śmierci wiele osób jest mu lojalnych nie przyjmując do wiadomości jakim naprawdę był człowiekiem.
Dobrze, że to co robił ujrzało światło dzienne. Jednak szkoda, że tak późno, być może można było zmniejszyć liczbę jego ofiar. Nie dziwię się natomiast, że nawet gdy Wodza już nie ma one nie mówią o tym co się stało, przecież dla nich traumatyczne przeżycie, a strach i zastraszanie przez lata też zrobiły swoje.
Nie mogę powiedzieć czy polecam tą książkę czy nie. Napiszę natomiast, że przeczytać ją powinien ten, który chce mieć obraz, prawdziwy obraz wydarzeń w Libii.


wtorek, 5 lutego 2013

"Teściową oddam od zaraz"- Małgorzata J. Kursa

Autor: Małgorzata J. Kursa
Tytuł: Teściową oddam od zaraz
Liczba stron: 210
Wydawnictwo: Wydawnictwo Prozami

Na pewno sięgnę po inne książki pani Małgorzaty. Mimo iż "Teściową oddam od zaraz" jest przewidywalna i dużo w niej zbiegów rzeczywistości to bardzo, ale to bardzo mi się podobało.
Cieszę się, że nasi rodzinni autorzy potrafią wywołać takie emocje. Czytałam z zapartym tchem i bardzo żałowałam, że to już koniec.
Jedyne co mnie trochę zdziwiło to tytuł. Owszem, jest trochę o teściowej, ale nie wiele. Za to dużo miejsca poświęcono dwóm innym wątkom: miłosnemu i kryminalnemu. A już wiecie, że właśnie takie książki lubię- chociaż sam romans i sam kryminał też przeczytam.
Tak jak już wcześniej wspomniałam- książka jest bardzo przewidywalna, ale to nie sprawia, że jest gorsza- przynajmniej dla mnie. Od razu wiedziałam, że spotkanie z tajemniczym nieznajomym w supermarkecie nie będzie jedyne.
Podobało mi się to, jak Iza- nasza główna bohaterka rozprawiła się pazerną byłą żoną Pawła (który jest teraz jej mężem). Jeśli ktoś by chciał postąpić tak jak Luiza to niech lepiej się pilnuje co i gdzie mówi, ewentualnie niech w ogóle nie mówi. Dobrze że dostała za swoje, zwłaszcza, że krzywdziła nie tylko siebie. Kłamstwo ma krótkie nogi.
Z przyjemnością też czytało się o pasji Pawła- fajnie, że można spotkać ludzi, którzy serce wkładają w to co robią, w swoje hobby i potrafią uczynić z tego pracę zarobkową.
I moja ostatnia rada- nic na siłę- co ma być to będzie. Taką radę dałbym Sabinie, matce Amy. To, że córka przeżyła nieszczęśliwą miłość nie znaczy jeszcze, że kolejny raz zostanie zraniona.  Ale ona sama powinna to zrozumieć, a czyjeś działanie, wtrącanie się nie jest na miejscu.
Myślałam, że po "Ostrożnie z marzeniami" już nic z literatury polskiej mnie tak nie zainteresuje, ale się pomyliłam. Ta książka jest pisana tak fajnym językiem, tak opisane są postacie i wydarzenia, że po prostu chce się czytać. Idealna do relaksu, ale trzeba się liczyć, że trudno będzie ją odłożyć/

poniedziałek, 4 lutego 2013

"Córeczka tatusia"- Lisa Scottoline

Autor: Lisa Scottoline
Tytuł: Córeczka tatusia
Liczba stron: 410
Wydawnictwo: Przedsiębiorstwo Wydawnicze Rzeczpospolita SA

W recenzji książki "Spójrz mi w oczy" napisałam, że na pewno sięgnę do innych książek Lisy Scottoline. Słowa dotrzymuję, tym razem trafiło na kryminał. Zresztą, czy kryminał, czy inny rodzaj literatury autorka nie zawodzi- wszystko jest napisane tak ciekawie, jest tak wciągające, że trudno się oderwać.
Bohaterką "Córeczki tatusia" jest Natalie- wykładowca prawa na uczelni. Pewnego dnia nudne zajęcia stają się arcyciekawe ze względu na niekonwencjonalny sposób ich prowadzenia, a Natalie od jednego z wykładowców otrzymuje propozycję poprowadzenia zajęć w więzieniu. Zgadza się. Jeszcze nie wie, w jakie kłopoty wpada...
Podczas zajęć w więzieniu wybucha bunt. Stłumiono go wyjątkowo szybko, bo po 16 minutach. Czytając to pomyślałam: już się skończyło? szybko, to ciekawe co będzie dalej. Ale tak właściwie akcja książki dopiero się rozpoczyna. Nikt nie przypuszcza, że ostatnia prośba umierającego strażnika sprawi, że Natalie nagle z szanowanej osoby stanie się przestępcą.
Oczywiście polecam do przeczytania, książka ma wszystko to, czego ja oczekuję w kryminale: wątek kryminalny i miłosny. Dodatkowo przyjemnie się czyta o rodzinie naszej bohaterki.

sobota, 2 lutego 2013

"Naprawa i wypożyczanie mężczyzn"- Teresa Ewa Opoka

Autor: Teresa Ewa Opoka
Tytuł: Naprawa i wypożyczanie mężczyzn
Liczba stron: 296
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Niestety, najbardziej w tej książce podobała mi się.... okładka.
Przez chwilę, po pierwszym rozdziale, byłam pewna że i książka bardzo mi się spodoba, ale nie.
Temat może i ciekawy, bo jak autorka pisze- mężczyźni się psują, kobiety rzadziej.
Dlatego starsze małżeństwo postanawia założyć punkt wypożyczania i naprawy mężczyzn. Pomysł chwytliwy bo i czasem samotna kobieta potrzebuje kogoś na przyjęcie, pokazać rodzinie czy po prostu, żeby nie być samotną.
Po jakimś czasie Punkt założony przez Cypriana i Krystynę staje się miejscem coraz bardziej popularnym i coraz częściej odwiedzanym. Przychodzą zarówno kobiety i mężczyźni.
Przychodzą aby poradzić się, zmienić swoje życie. Niektórym się to udaje, innym zmienia się, ale na gorsze. Miejscami nie rozumiałam co się działo, tak jak np. w przypadku pani Matyldy, której chyba się wydaje, że jest angielką i żyje w XIX wieku )ale nie wiem czy dobrze to zrozumiałam).
Z zaciekawieniem czytałam jak potoczą się losy bohaterów, no i czy odwiedzającym Punkt ułoży się życie.
To pierwsza książka od dłuższego czasu, przy której nie jestem w stanie stwierdzić czy mi się podobbała, czy nie. Chociaż skoro nie odłożyłam w połowie czytania to może jednak da się ją czytać?