wtorek, 31 grudnia 2013

Podsumowanie 2013 roku


Ten rok był dla mnie bardzo dobry. Przynajmniej w sensie czytelniczym, chociaż w życiu prywatnym też źle nie było.
Przejdźmy do podsumowania.
Licznik na portalu Lubimy Czytać wskazuje, że w tym roku przeczytałam 168 książek. To jak do tej pory rekord, jeszcze nigdy nie przeczytałam takiej liczby książek. Kto wie, może w następnym roku powiększy się liczba?
Rozpoczęłam też współpracę recenzencką z nowymi wydawnictwami. Do tej pory współpracowałam z wydawnictwem Prószyński i S-ka, a obecnie moja biblioteczka powiększa się również dzięki książkom z wydawnictw Dom Wydawniczy Rebis, Wydawnictwo Agora oraz Wydawnictwu Literackiemu. Bardzo się z tego powodu cieszę.

A dla Was składam serdeczne życzenia szczęścia w nowym roku, samych ciekawych lektur no i spełnienia marzeń.

poniedziałek, 30 grudnia 2013

"Historie, które napisało życie"- Dorota Sumińska

Autor: Dorota Sumińska
Tytuł: Historie, które napisało życie
Liczba stron: 160
Data wydania: listopad 2013
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

Zawsze cieszyłam się, gdy jakąś książkę udało mi się przeczytać w ciągu jednego dnia. A tymczasem ta książka to mój osobisty rekord- jej przeczytanie zajęło mi raptem półtorej godziny. Wprawdzie zarwałam na to kawałek nocy, ale to nic.
"Historie, które napisało życie" to malutki zbiór opowiadań. Tak naprawdę to dla mnie pozycja ze średniej półki. Owszem, przy niektórych mocniej zabiło mi serce, nie było takiego, które mi się nie podobało.
Cieszę się, że tę książkę dostałam do recenzji, sama raczej nie zdecydowałabym się na jej zakup. Dlaczego, z prozaicznego powodu- na okładce widnieje cena 29,90, w sklepie internetowym wydawnictwa literackiego- 22,43- za te pieniądze można kupić książki które mają o wiele wiele stron i które są dla czytelnika ucztą literacką.
Za to bardzo mi się podoba wydanie- piękna i przyjemna w dotyku okładka. Myślę, że sięgnę po inne książki napisane przez Dorotę Sumińską bo "Historie, które napisało życie" przyjemnie mi się czytało.

niedziela, 29 grudnia 2013

"Rodzina Casteel"- Virginia C. Andrews

Autor: Virginia C. Andrews
Tytuł: Rodzina Casteel
Liczba stron: 544
Data wydania: 5 listopada 2013 r.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

O twórczości Virginii C. Andrews słyszałam co nieco, w jednej z "moich" bibliotek jest popularna i często wypożyczana, ale ja jakoś jeszcze nie miałam okazji przeczytać jej książek. Wiem natmiast, że na pewno nie poprzestanę na tej jednej.
Zresztą w "Rodzina Cesteel" mnie do tego stopnia zachwyciła, że nie mogę doczekać się kolejnych tomów (tak, to kolejna saga, ciekawe ile tomów będzie wydanych).
Ta książka to niesamowicie smutna opowieść o rodzinie Casteel, o życiu w biedzie. Zaczyna się w gdy babcia wyznaje Heven, naszej głównej bohaterce tajemnicę, która sprawia, że rozumie dlaczego ociec jej nienawidzi i która zmienia jej dotychczasowe życie. Heven, mimo, że w momencie rozpoczęcia książki ma zaledwie 13 lat musiała szybko dorosnąć. Musiała znosić nienawiść ojca i to, że zostawiał ją i macochę na wiele dni bez pieniędzy i jedzenia, musiała pogodzić się ze śmiercią babci i brata i z odejściem macochy, która nie wytrzymała takiej sytuacji i zostawiła Heven samą z rodzeństwem.Na naszą bohaterkę spadła wielka odpowiedzialność opieki nad rodziną i konieczność zdobywania pożywienia. Musiała też znosić pogardliwe spojrzenia rówieśników i ludzi z wioski mówiace, że z taką biedotą z gór nie będą się zadawać, że jak można nie mieć nowych ubrań, chodzić brudnymi. Nie wiedzieli co przeżywa ta rodzina. Tylko dwie osoby dostrzegły, że pod brudem kryją się osoby dumne, którym wstyd poprosić o pomoc, które wolą głodować niż kogoś obarczyć swoimi problemami. Był to Logan, chłopak, któremu spodobała się Heven i pewna nauczycielka. Serce rosło gdy czyta się o ludziach pragnących się dzielić gdy sami niewiele mają.
Pewnego dnia pojawia się jej ojciec i postanawia ulżyć rodzinie. Robi to na swój sposób- postanawia sprzedać dzieci do innych rodzin, za oszałamiającą kwotę 500 dolarów. Serce się krajało gdy to czytałam. Od razu wiedziałam, że Heven będzie miała pecha i trafi do rodziny, która nie będzie jej szanować. Heven zaopiekowała się Kitty i Cal. I o ile miała piękny dom, dobry kontakt z Calem to Kitty traktowała ją bardzo źle. Czy sytuacja naszej bohaterki kiedykolwiek się zmieni?
"Rodzina Casteel" to książka, od której nie sposób się oderwać. Ja odłożyłam ją tylko dlatego, że musiałam pójść spać. Dostarczyła mi wielu wzruszeń, wiele smutku. Bardzo współczułam bohaterom i liczyłam, że los się dla nich odmieni.

piątek, 27 grudnia 2013

"Lot motyla"- Barbara Kingsolver

Autor: Barbara Kingsolver
Tytuł: Lot motyla
Liczba stron: 664
Data wydania: 19 października 2013 r.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Mój czytnik znów się popsuł ;-(. Chyba ciąży nad nim jakiś pech, w ciągu 4 miesięcy od zakupu drugi raz się popsuł, raz z mojej winy, a teraz nie chce się wyłączyć. Chwała bogu wykupiłam ubezpieczenie, nawet od siebie. No i na szczęście "Lot motyla" udało mi się jeszcze przeczytać.
Po książkę sięgałam z ciekawością, a jednocześnie z obawą. Często mam wrażenie, że jeśli coś zostało nagrodzone to mi się nie spodoba. Ale to nie w przypadku tej książki. Jestem nią zauroczona. Wiele z książek opisuje smutne życie kobiet, które są tzw "kurami domowymi", ale jest to tak opisane, że czytelnik niekoniecznie wierzy, że to się mogło zdarzyć.
Dla mnie losy Dellarobii są realistyczne i mimo, że wiem, że to fikcja literacka to jednak zainteresowały mnie. Niby takie zwykłe, nie ma jakichś szczególnie smutnych wydarzeń typu śmierć porwania i tak dalej to mimo to książka wzrusza. W przypadku tej z czystym sercem mogę ją Wam polecić- nie powinniście się zawieść.
Dellarobia to zwykła kobieta, która ma dwójkę dzieci i męża farmera. Jest kobietą biedną, która na wiele rzeczy nie może sobie pozwolić, a co gorsza musi odmawiać pociechom zakupu nawet najmniejszych rzeczy. Wydaje się jej, że teściowa bardzo jej nie lubi, nie szanuje.
Ma niewiele chwil wytchnienia. Podczas jednej z nich ujrzała jakby ścianę ognia. Okazało się, że to motyle monarsze, które z niewiadomych przyczyn zmieniły miejsce "zamieszkania".
To wydarzenie sprawia, że nic nie będzie już takie samo, a fakt pojawienia się tych motyli wzbudza niesamowite zainteresowanie dziennikarzy, środowiska religijnego no i oczywiście naukowców.
Pierwsze na co zwróciłam uwagę to hipnotyzująca okładka i piękna kobieta na niej.


niedziela, 22 grudnia 2013

"Drugie spojrzenie"- Jodi Picoult

Autor: Jodi Picoult
Tytuł: Drugie spojrzenie
Liczba stron:504
Data wydania: 5 października 2010 r.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Nie raz, nie dwa wspominałam na blogu, że bardzo lubię twórczość Jodi Picoult i jej książki po prostu połykam. Taką nadzieję miałam i w przypadku tej książki. Po przeczytaniu pierwszych stron byłam skłonna uznać, że się pomyliłam i ze jest to jej najgorsze dzieło. Ale na szczęście gdy coraz bardziej zagłębiałam się w lekturę, tak gdzieś około dwusetnej strony stwierdziłam, że to ja się pomyliłam. Jednak nie uznaję jej za moją ulubioną, są inne, które po przeczytaniu wywołują o wiele większe emocje.
Jodi Picoult w "Drugim spojrzeniu" poruszyła temat duchów i genetyki. Pewne miasteczko nawiedza seria niespodziewanych zdarzeń, można powiedzieć, że to wszystko za sprawą pewnej firmy deweloperskiej, którą nie obchodzą protesty mieszkańców i która decyduje się wybudować centrum handlowe na miejscu pochówku Indian Abenaki. Te zdarzenia nie są straszne ani przerażające: z nieba spadają płatki róż,  mimo gorącego lipca ziemia zamarza, a w powietrzu czuć zapach owoców leśnych.
No, ale jeśli są duchy to wypada się ich jakoś pozbyć, prawda? O pomoc w tym zostaje poproszony Ross, łowca duchów, a prywatnie mężczyzna mocno doświadczony przez życie. Mówi o sobie, że szuka śmierci, ale mu się nie udaje. Coś w tym jest: w wypadku ginie jego dziewczyna, jemu udaje się przeżyć, później zostaje porażony piorunem Nie ceni swojego życia, podejmuje się rzeczy wyglądających na niemożliwe do zrealizowania. Po prostu igra ze śmiercią nie chcąc żyć bez ukochanej. To, co Ross odkrywa prowadzi do pewnej tajemnicy z przeszłości, która ma bezpośredni związek z ziemią pod centrum handlowym i z mężczyzną, który ją sprzedał.
W książce podobało mi się kilka wątków, choć na początku miałam ochotę ją odłożyć. Akurat sama sprawa z duchami mnie nie wciągnęła, ale z zainteresowaniem czytałam o Ethanie, chłopcu, który jest uczulony na słońce czy historię Cissy, która żyła blisko wiek temu. To ciekawa pozycja też ze względu na historię o przodkach, która wciąga i nie powiem, skłania o przemyśleń, że być może my mało wiemy o naszej rodzinie. Może kogoś to skłoni do tego aby zajrzał do kart historii i prześledzil życie przodków? Czasami mogą wyjść niesamowite i nieprzewidziane rzeczy.
Pierwsze strony to poznawanie bohaterów, których było dość dużo, ale w miarę czytania wszystko układało się w całość.
Przepiękna okładka, bardzo mi się podoba, ale nie do końca pasuje mi do tej książki.

czwartek, 19 grudnia 2013

"Pięćdziesiąt twarzy Greya"- E.L. James

Autor: E.L. James
Tytuł: 50 twarzy Greya
Liczba stron: 608
Data wydania: 5 września 2012 r.
Wydawnictwo: Sonia Draga

Książkę przeczytałam już wczoraj, ale dopiero dziś czuję się na siłach aby napisać tę recenzję.
O serii książek E.L James słyszałam wiele. Generalnie panuje pogląd, ze książka jest nie warta przeczytania, takie porno dla mamusiek. Z takim nastawieniem przystąpiłam do lektury. I tak długo czekałam na czas, kiedy będę mogła ją przeczytać.
Tak naprawdę to nie wiem co o niej myśleć. Czyta się lekko, jest w ciekawa. Myślałam, że jeden dzień starczy na tę książkę. Trochę jednak przeliczyłam swoje siły. Jednak uważam,że potrzebna jest taka literatura.
Główną bohaterką jest Anastasia, którą poznajemy w momencie gdy w zastępstwie chorej koleżanki ma przeprowadzić wywiad z młodym, bogatym i bardzo przystojnym dobroczyńcą uczelni, na której obie studiowały. Rozpoczyna się ciekawa znajomość.
Jeżeli czekacie na wielką miłość, zauroczenie to się chyba nie doczekacie. Przynajmniej ze strony Christiana Greya. Nie ukrywa na co ma ochotę, od razu wyjaśnia jak widzi swoje relacje z Aną.A ma ciekawe wymagania... Otóż liczy on na to, że kobieta będzie mu podległa w sprawach seksu, on będzie Panem, a ona Uległa. Eksperymenty w seksie są normalną rzeczą, ale tu w książce coś leciutko mi zgrzyta. Przez większość książki Ana zastanawia się czy podpisać umowę. W międzyczasie poznaje tajniki seksu, eksperymentuje, a także "odrabia zadanie domowe" i czyta o seksie sado maso. Od poznania Christiana przeszła wielką przemianę, w końcu była dziewicą, a on wprowadził ją w świat seksu. Wiele miejsca poświęca się w książce tej sferze życia, ale nie są one jakieś wulgarne przeciwnie, działają na wyobraźnie, są kobiece. Od razu widać, że książka zostala napisana przez kobietę, mężczyzna nie napisałby w taki sposób o miłości.
Bardzo podobają mi się okładki książek E.L James. Jestem też ciekawa jak dalej potoczą się losy tej pary więc na pewno sięgnę po kolejne tomy.

niedziela, 15 grudnia 2013

"Święta ze śmiercią"- J.D. Robb

Autor: J.D Robb
Tytuł: Święta ze śmiercią
Liczba stron: 312
Data wydania: 21 listopada 2013
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Idealna lektura na ten przedświąteczny czas ;-). Jeszcze przed chwilą zastanawiało mnie kilka spraw dotyczących tej książki. Teraz je rozwiałam, ale o tym trochę później.
"Święta ze śmiercią" to książka J. D.D Robb, pierwsza tego autora, którą przeczytałam. Jeszcze jakiś czas temu nawet nie wedzałam, że J.D.D Robb to pseudonim, a pod nim kryje się Nora Roberts, autorka poczytnych romansów.
Nie wiem, czy bym się zdecydowała na lekturę gdybym wiedziałam że to siódma część serii o porucznik Eve Dallas. Tym razem (a poprzednich niestety nie znam, chociaż mam nadzieję to zmienić) nasza bohaterka zajmuje się sprawą czterech morderstw. Wszystko to dzieje się w czasie przedświątecznym. Zabójca jest nieuchwytny i na tyle sprytny, że nie zostawia żadnych śladów, a jedynym punktem zaczepienia jest to, że wszystkie ofiary korzystały z usług z agencji matrymonialnej. Czy sprawa się wyjaśni, a zabójca zostanie schwytany? Czy te zabójstwa mają jakiś punkt wspólny.
W przypadku tej książki ciekawy jest czas akcji. Wszystko dzieje się w przyszłości (dla nas) w drugiej połowie XXI pierwszego wieku. Pokazano nowinki techniczne, np komputery, które reagują na głos i "myślą", "rozumieją". Czy takie rozwiązania pojawią się?

piątek, 13 grudnia 2013

"Wrażliwość barbarzyńcy"- Héctor Tobar

Autor: Héctor Tobar
Tytuł: Wrażliwość barbarzyńcy
Liczba stron: 696
Data wydania: 14 listopada 2013 r.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Chwilkę zajęło mi przeczytanie tej książki. Nie zainteresowała mnie jakoś szczególnie, ot kolejna przeczytana pozycja. I mam kilka refleksji. Po pierwsze- skoro w książce są słowa pochodzenia obcego to pasowałoby je wyjaśnić. W sumie hiszpańskie słówka zostały wyjaśnione, ale w najgorszy możliwy sposób. Zamiast na każdej stronie na bieżąco dodawać przypisy to umieszczono je na końcu każdego rozdziału. W książce nie byłoby zbytnego problemu z tłumaczeniem na bieżąco, choć też gdy przypisów jest mnóstwo (w całej książce było ich około 400) to może to trochę nużyć. Ja akurat "Wrażliwość barbarzyńcy" czytałam w wersji elektronicznej, na czytniku ebook'ów i wcale nie tłumaczyłam słownictwa. Nie uśmiechało mi się ciągle "przewracanie" kartek bo hiszpańskie rozmowy były na każdej stronie.
Teraz troszeczkę o treści. Przez pierwsze sto stron nic się nie dzieje, a  kolejne nie są jakieś mocno ciekawe.
 Pewnego dnia w rodzinie Torres-Tomphson wybucha wielka awantura. Pomyśleć, że wywołała ją  dość duża rozbieżność zdań w sprawie urządzania ogrodu. Następnego dnia po tym wydarzeniu służąca Araceli Ramirez budzi się, a jej pracodawców nie ma w domu. Co w tym dziwnego? No, na przykład to, ze nie została poinformowana, że gdzieś wyjeżdżają. Albo to, że w wyniku nieporozumienia zostawili z nią dzieci. Scott myślał, że są z Maureen, Maureen, że ze Scottem. Nasza bohaterka nie wiedziała co robić, w końcu nie była u nich zatrudniana by opiekować się dziećmi tylko, żeby sprzątać. Nasza bohaterka nie wiedziała co robić, postanowiła pojechać do dziadków dzieci. Podjęta decyzja okazała się błędna, jak się później okazało. Wiecie dlaczego ta książka nie przypadła mi do gustu? Moim zdaniem, jeśli Maureen i Scott nie dopełnili obowiązków rodzicielskich (wprawdzie winne było nieporozumienie, no ale jednak...) to powinni przeprosić Araceli, podziękować, a nie wzywać policję i sprawiać, że może zostać wydalona jako nielegalna imigrantka.

wtorek, 10 grudnia 2013

"Szmaragdowa tablica"- Carla Montero

Autor: Carla Montero
Tytuł: Szmaragdowa tablica
Liczba stron: 672
Data wydania: 2013
Wydawnictwo: Dom Wydawniczy Rebis

Prawie tydzień spędziłam z twórczością Carli Monteneri. Rzadko mi się zdarza, żebym jedną, dwie książki czytała tydzień. A przed lekturą "Szmaragdowej tablicy" trochę się przeraziłam. Nie dość, że nie do końca podobała mi się "Wiedeńska gra" tej samej autorki, to jeszcze książka ma prawie 700 stron. Bałam się, że będę się nudzić. Nic bardziej mylnego. Z perspektywy czasu cieszę się, że po "Szmaragdowa tablica" była czytana jako druga bo inaczej czekałoby mnie duże rozczarowanie. Nie chciałabym po czymś, co mnie zachwyciło "zejść" o poziom niżej i się rozczarować.
Książką jestem naprawdę zachwycona! To opowieść o dzisiejszych czasach i o latach wojny. W XXI wieku żyje Ana i próbuje rozwikłać zagadkę pewnego obrazu który latach 40'tych Sarah Bauer posiadała żydowska dziewczyna Sarah Bauer. Obraz był pożądany przez wielu ludzi i tak młoda dziewczyna poznała majora Georga von Bergheim. I choć ma sprawić on, że obraz stanie się własnością Rzeszy to nie dość, że nie wykonuje tego rozkazu to jeszcze jak może pomaga Sarze i co tu dużo mówić, po prostu się w sobie zakochują.
Książka jest ciekawa, wciągająca, a akcja dzieje się bardzo szybko. Jest też wiele szczegółów, które już pod koniec książki po trochę zacierają się.
W środku książki czekała na mnie niemiła niespodzianka. Brakowało około 30 stron. Jednak wystarczył email do wydawnictwa i sprawa została pozytywnie załatwiona- otrzymam egzemplarz, w którym niczego nie brakuje ;-)
Tak więc z Wydawnictwem Rebis bardzo dobrze i się współpracuje
Znów też powiem, że okładka jest zachwycająca.

"Szmaragdową Tablicę" polecam.

niedziela, 8 grudnia 2013

Wyniki konkursu

Miło mi poinformować, że książkę "Milczenie. Tajne stosunki Kościoła Katolickiego z argentyńską dyktaturą wojskową. Od papieża Pawła VI do kardynała Bergoglia" otrzymuje Allergon.

Gratulacje!

piątek, 6 grudnia 2013

"Wiedeńska gra"- Carla Montero

Autor: Carla Montero
Tytuł: Wiedeńska gra
Liczba stron: 384
Data wydania: 2013
Wydawnictwo: Dom Wydawniczy Rebis

Przepiękna okładka, ładne ilustracje i wydanie, prosty język. Tylko to podobało mi się w tej książce. Kilka razy stwierdziłam, że już nie mogę, odkładam, ale ostatecznie doczytałam do końca.
Rzecz dzieje się w Hiszpanii na początku XX wieku, a główną bohaterką jest młoda szlachetnie urodzona dziewczyna, którą dotknęło wiele nieszczęść. Zmarli jej rodzice, została porzucona przed ślubem. Wiele osób by się załamało, na szczęście dla Izabel pomaga jej ciotka.
Isabel łamie wiele męskich serc, ale okazuje się, że Ci mężczyźni nie są jej warci, w końcu każdy z nich kłamie co do swojej tożsamości. Można powiedzieć, że nasza bohaterka stała się pionkiem w bezpardonowej, męskiej grze, w której w tle jest kłamstwo, sekta, szpiegowanie, a nawet zabójstwo. Wszystko to działo się przed wybuchem I wojny światowej. Książka jest pisana w formie pamiętnika dwóch osób- a przynajmniej takie odniosłam wrażenie. Podobało mi się jedynie zakończenie.
Skoro lubię książki z dawniejszych lat (ale uczciwie powiem, że raczej obyczajówki, rzadziej kryminały i thrillery) to ten thriller jakoś w ogóle nie przypadł mi do gustu.

czwartek, 5 grudnia 2013

"Sekret najpilniej strzeżony"- Jeffrey Archer

Autor: Jefrey Archer
Tytuł: Sekret najpilniej strzeżony
Liczba stron: 400
Data wydania: 2013 r.
Wydawnictwo: Dom Wydawniczy Rebis

Ależ ciekawa książka! Tylko żałuję trochę, że trafiłam na trzecią część. Na pewno będę szukała pierwszego i drugiego tomu. Niesamowicie wciągnęła mnie historia rodziny Clifftonów i Barrintgonów.
Książka zaczyna się w momencie, gdy Lord Kanclerz musi wyda wyrok, któremu z mężczyzn: Harry'emu Cliftonowi czy Giles'owi Barringtonowi należy się majątek rodowy.Na tylnej stronie okładki napisane jest, że rzuci to cień na te obie rodziny, aczkolwiek wydaje mi się, że jest to trochę przerysowane stwierdzenie. W tle książki wiele polityki, ciut historii miłosnych. Akcja ma miejsce w latach 50'tych XX wieku (choć jest też wspomniane o 1945 roku, kiedy to miała miejsce pamiętna decyzja o spadku Barringtonów). Było wiele ciekawych wątków, ale mi szczególnie spodobały się trzy: miłości Gilesa i Virginni, ten o szkole Sebastiana i adopcji Jessiki.
Książkę polecam, ja jak już wcześniej wspomniałam, będę szukać wcześniejszych tomów bo nie cała historia zainteresowała no i jestem ciekawa, jak wcześniej toczyły się lody tych rodzin.

wtorek, 3 grudnia 2013

"Spokój duszy"- Camilla Grebe i Asa Träff

Autor: Camilla Grebe, Asa Träff
Tytuł: Spokój duszy
Liczba stron:  376
Data wydania: 2013 r.
Wydawnictwo: Dom Wydawniczy Rebis

Ciekawy  skandynawski, a dokładniej szwedzki kryminał napisany przez dwie siostry. Próbowałam przewidzieć, ja się sprawa zakończy, ale nie do końca mi się to udało.
Bohaterką książki jest psychoterapeutka. Gdy człowiek idzie do psychologa lub psychiatry jest zajęty głównie swoimi problemami. Tymczasem w "Spokoju duszy" to Siri, nasza bohaterka a nie lada problem i jej samej przydałaby się porada jakiegoś lekarza od duszy. Siri wraz z kilkoma innymi osobami pracuje w prywatnej przychodni. Pewnego dnia nieopodal domu naszej bohaterki zostaje znalezione ciało jednej z jej pacjentek... w liście oskarża ona Siri, że jest to zły specjalista, że ta śmierć to jej wina.
Do ostatniej chwili nie wiemy, kto stoi za tym wszystkim. Są oczywiście przesłanki, kto może być winny, ale to tylko przypuszczenia- jak pisałam- pewność zyskujemy na samym końcu.  Powiedziałbym, że w "Spokoju duszy" zawarto bardzo trafne spostrzeżenia na temat popełniania zbrodni:  że mordercami są osoby w jakiś sposób związane z ofiarami, a zabójstwa całkowicie przypadkowych osób są raczej bardzo rzadkie.
Książkę odróżnia też to, że pisze się o słabościach osób, które z zasady powinny być silne i nieść pomoc. Zadajmy sobie pytanie: Czy poszedłbyś/ poszłabyś do psychologa, o którym wiesz, że ma jakąś fobię? Myślę że większość osób by zrezygnowała, bo taki psychoterapeuta straciłby wiarygodność. Bo jak wierzyć komuś kto ma nas wyleczyć z fobii,  sam boi się np ciemności albo pająków, a na dodatek mówi się, że to przez niego ktoś stracił życie.

niedziela, 1 grudnia 2013

Urodzinowy konkurs- AKTUALIZACJA

Aktualizacja: Urodzinowy konkurs z książką "Milczenie" autorstwa Horatio Varbitskiego zostaje przedłużony do 6 grudnia

O konkursie TUTAJ

"Kąpiąc lwa"- Jonathan Carroll

Autor: Jonathan Carroll
Tytuł: Kąpiąc lwa
Liczba stron: 320
Data wydania: 2013 r.
Wydawnictwo: Dom Wydawniczy Rebis

Mam za swoje. Powinnam dokładniej czytać opisy. W przypadku tej książki niestety pobieżnie przeleciałam wzrokiem, pomyślałam: może być ciekawe więc wybrałam sobie tę książkę do recenzji.
Mimo, że bardzo przyjemnie się czytało to jednak książka nie w moim typie. Nie lubię literatury SF, walki Chaosu i mechaników to nie dla mnie.
Książka zaczyna się obiecująco, wprowadzenie jest długie i niekoniecznie zwiastuje o czym będzie mowa w dalszej części książki.
Fabuła "Kąpiąc lwa" jest prosta i ciekawa, dyby nie była to książkę bym po prostu odłożyła. A więc o czym możemy przeczytać? A na przykład o pięciorgu przyjaciół, którym śni się taki sam sen. I o walkach Chaosu. O mechanikach.
Mimo, że jak już wcześniej pisałam to nie mój klimat to książkę polecam. Bardzo podoba mi się warsztat autorski Johnathana Carrola, świadczyć może fakt, że swoją twórczością zainteresował kogoś kto nie czuje SF.

sobota, 30 listopada 2013

"Matka ryżu"- Rani Manicka

Autor: Rani Manicka
Tytuł: Matka ryżu
Liczba stron: 478
Data wydania: 2003
Wydawnictwo: Świat Książki

"Byłam" już w Chinach, Japonii, a więc teraz czas odwiedzić Malezję. To niezwykle nastrojowa, wzruszająca opowieść, której akcja się rozpoczyna w latach 30'tych XX wieku.
Dzięki Rani Manickiej możemy poznać zwyczaje, tradycje mieszkańców Malezji. Jak w wielu kulturach, np arabskiej panuje tam kult bardzo wczesnych małżeństw ( już czternastolatki wychodzą za mąż i stają się matkami).
Mimo, że książka ma prawie 500 stron, a ja mam baaaaaardzo duże zaległości czytelnicze książkę czytałam z przyjemnością. Czasami przy tylu stronach czas dłuży się, a koniec wydaje się odległy, ale nie w tym przypadku.
Czy zastanawialiście się w jakiej kolejności czytać książki pisane przez Rani Manicką?Ja miałam problem z decyzją, ostatecznie padło, jak widzicie,  na "Matkę ryżu", "Japońska parasolka" będzie musiała chwilę poczekać.
"Matka ryżu" to saga rodzinna. W wielu domach głową rodziny, osobą która o wszystkim decyduje jest mężczyzna. Odniosłam wrażenie, być może mylne, że w tej książce jest inaczej. Tutaj główną bohaterką i osobą, która decyduje o wielu rzeczach jest Lakszma. Historia jej rodziny jest smutna, a także skrywająca wiele tajemnic. Czy ujrzą one światło dzienne?

"Hurra, idę do szkoły!"- Ingrid Uebe, Andrea Hebrock

Autor:  Ingrid Uebe, Andrea Hebrock
Tytuł: Hurra, idę do szkoły
Liczba stron: 96
Data wydania: 2012
Wydawnictwo: Debit

Czasem po spojrzeniu na okładkę książki dla dzieci zdarzy mi się ją przeczytać. Jako recenzent powinnam mieć styczność z różnymi typami literatury, z dziecięcą również.
Tę książkę bardzo polecę, szczególnie tym rodzicom, których dzieci rozpoczynają przygodę ze szkołą. Z pewnością ta książka pozwoli im się przyzwyczaić, a gdy sięgnie po nią zerówkowicz znikną jego lęki związane ze szkołą, rzeczą dla niego nieznaną.
O czym jest ta książka? Nina, jej bohaterka to mała dziewczynka, która opisuje swoje pierwsze dni w szkole. Robi to z entuzjazmem, aż przyjemnie czytać. Pokazuje też jak radzić sobie z problemami dnia codziennego. Bardzo podobał mi się rozdział dotyczący samodzielności, radzenia sobie z emocjami i siły przyjaźni. Jaś, przyjaciel Niny każdego dnia przed szkołą płakał, a jego mama, tak mi się wydaje, była troszkę nadopiekuńcza. Dzięki przyjaźni pokonał swoje lęki, stał się samodzielny, a do szkoły chodził bez mamy, z Niną i kolegami. Dla niektórych może się to wydawać głupotą, inni znów mają długą i niebezpieczną drogę, ale ja jestem za tym, żeby dzieci jak najwcześniej usamodzielniać ( chociaż decyzja jak i kiedy zawsze należy do rodziców bo to oni najbardziej znają swoje dziecko).
Książkę polecam, pozycja warta przeczytania.

wtorek, 26 listopada 2013

"W miłości i na wojnie"- Paula Hanasz

Autor: Paula Hanasz
Tytuł: W miłości i na wojnie
Liczba stron: 408
Data wydania: 7 listopada 2013 r.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Widząc tytuł można pomyśleć, że to zwykła książka o kulturze arabskiej, taka jakich wiele. Ni bardziej mylnego. Zdaje się, że jeszcze nikt nie pisał z takiego punktu widzenia.
"W miłości i na wojnie" to opowieść o kobiecie, która zaczęła pracę. Nie taką zwykłą- jak mówi jest specjalistką od propagandy i wyjechała na misję w Afganistanie. Od kuchni poznaje warunki, życie i troski kraju ogarniętego wojną.
To ciekawy punkt widzenia, jednak niektóre rzeczy mi zgrzytały Np. przeżycie romansu na misji, jednocześnie będąc mężatką. To naprawdę nie jest dziwne? Ja rozumiem, że osoby przebywające na misjach humanitarnych czy pokojowych mają swoje chcą mieć chociaż namiastkę normalnego życia, tęsknią za najbliższymi, ale odniosłam wrażenie, że bohaterka te książki niewiele rozmyślała o mężu i nie miała zbyt wielu skrupułów przed skokiem w bok.
Na stronie wydawnictwa Prószyński i S-ka znajdujemy informacje, że książka jest przykładem nad wyraz szczerego obrazu życia w Kabulu. Czy naprawdę tak jest? My się nie dowiemy, tzn tak mi się wydaje. Prawdę znają tylko te osoby, które to przeżyły czyli te osoby, które wyjechały na misje pokojowe, ich rodzin lub ludzi miejscowych mających z nimi styczność.

poniedziałek, 25 listopada 2013

"Klub Mało Używanych Dziewic", "Dziewice do boju", "Zatoka trujących Jabłuszek"- Monika Szwaja


 Autor: Monika Szwaja
Tytuł: Klub Mało Używanych Dziewic
Liczba stron: 352
Data Wydania: 2007
Wydawnictwo: Wydawnictwo Sol







Autor: Monika Szwaja
Tytuł: Dziewice, do boju!
Liczba stron: 352
Data wydania: 2008
Wydawnictwo: Wydawnictwo Sol









Autor: Monika Szwaja
Tytuł: Zatoka Trujących Jabłuszek
Liczba stron: 352
Data Wydania: 2008
Wydawnictwo: Wydawnictwo Sol

Przeczytanie ponad dziewięciuset stron zajęło mi 3 dni. Czytałam dużo bo po prostu nie mogłam się oderwać. Podczas tych dwóch dni zastanawiałam się, w jaki sposób umieścić recenzje tych książek na moim blogu. W sensie czy każdą książkę oddzielnie, czy po prostu wszystkie łącznie. Jak widać- stanęło na drugim rozwiązaniu- już podczas lektury pierwszego tomu uznałam, że nie ma sensu o tych książkach pisać oddzielnie, bo byłoby to po prostu zwykłe streszczenie- co można pisać gdy dalsze tomy to opowieść o życiu bohaterów? Wydaje mi się, że dobrze zdecydowałam.
Lubię twórczość Moniki Szwaji. Mówi się, że jest to literatura dla gospodyń, dla mało wymagających. Czasami warto odpocząć od wzruszeń czy kryminałów i wtedy takie książki są ideale. Śmieszą, bawią, a i troszeczkę wzruszają. Mam plan by przeczytać wszystkie książki tej autorki i konsekwentnie do tego celu dążę. Już się pogubiłam, ale powiedziałabym, że przeczytałam ok. 8? książek.  Pani Monika nie porusza "ciężkich" tematów więc to inny kaliber niż książki, o których wspomniałam wcześniej (przykładem niech będzie ostatnio przeczytana "Żona psychopaty").
Myślałam, że będę miała dużą trudność w oznaczeniu, w jakiej kolejności sięgać po te książki. Na szczęście informacje o kolejności łatwo znaleźć. I tak pierwszy jest "Klub Mało Używanych Dziewic", potem "Dziewice do boju", a na samym końcu "Zatoka Trujących Jabłuszek".
Ta trylogia to opowieść o życiu, smutkach i radościach czterech czterdziestoletnich przyjaciółek. WW momencie rozpoczęcia książki są samotne, smutne, trzy nie mają partnera. Zakładają więc Klub Mało Używanych Dziewic, w którym za cel obierają sobie zrobienie czegoś pożytecznego. Nie zdają sobie sprawy jak to zmieni ich życie.
Teraz co nieco o samych bohaterkach. Alina pracuje w banku, ma problemy z córką, która nie zdała do następnej klasy i której bardzo brakuje ojca. Michalina mieszka z apodyktyczną matka i zajmuje się zielenią na cmentarzu. Agnieszka to samotna, ale sympatyczna pani dyrektor prywatnego liceum,. Jedynie Marcelina ma jako tako udane życie, spodziewa się dziecka, za jakiś czas planuje slub (ale do Klubu została przyjęta).
Jeszcze na początku, po przeczytaniu kilkudziesięciu stron zastanawiałam się czy warto sięgać po kolejne tomy. Później już nie miałam takiego dylematu, z wielką przyjemnością czytałam, a na końcu żałowałam, że to już koniec. Kto by pomyślał, że po prawie tysiącu ja będę chciała więcej.
Jak w każdych książkach są wątki, które podobają się mniej lub bardziej. Zacznę od tych ciekawszych. Niewątpliwie jednym z nich jest szkoła, w której pracuje Agnieszka i podejście do uczniów. Traktuje się ich jak równych sobie mogących o sobie decydowac, czeo czasami brakuje w niektórych placówkach oświaty. Mówię tu o liceum, tam przecież chodzą osoby pełnoletnie. Moją sympatię oprócz Agnieszki zyskała też pani Róża, przebojowa staruszka oraz Alina i jej córka. Tak właściwie to wszystkich polubiłam, tylko Marcelinę tak jakoś mniej.
Książkę polecam, przyjemna lektura na wieczór, zwłaszcza taki długi jesienny lub zimowy. Jeśli lubisz literaturę polską i twórczość Moniki Szwaji- przeczytaj.

sobota, 23 listopada 2013

"Żona psychopaty"- Teresa Ewa Opoka

Autor: Teresa Ewa Opoka
Tytuł: Żona psychopaty
Liczba stron: 376
Data wydania: 7 listopada 2013 r.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

"Żona psychopaty" to książka z puli "druga szansa". Pierwszą, w moim przypadku "Naprawa i wypożyczanie mężczyzn" choć miałam ochotę kupić to wypożyczyłam z biblioteki. To jednak był dobry wybór bo bardzo bym żałowała wydanych pieniędzy bo jakoś nic a nic nie przypadła mi do gustu. Co w tym wypadku zrobiłam? Gdy tylko zobaczyłam, że autorka napisała kolejną książkę stwierdziłam, że spróbuję, może akurat mi się spodoba. Zdradzę, że się nie zawiodłam.
Już sama okładka sugeruje, że będzie ciekawie i wzruszająco. Akcja dzieje się w latach PRL, co już same w sobie jest dla mnie ciekawe, bo po pierwsze- lubię takie książki, a po drugie niewiele wiem na temat tego okresu, tyle co z książek do historii czy obyczajowych.
Historia zaczyna się w momencie gdy Maja jest młodą dziewczyną i właśnie poznaje Edwarda. Nie słucha swojej intuicji, która po tym, jak widzi brud, smród w jego pokoju nakazuje jej uciekać. Wierzy jednak, że pod wpływem miłości mężczyzna się zmieni. Zwykle tak się nie dzieje, a osoba, która tak myśli jest mocno doświadczana przez los. Tak było i w tym przypadku. Okazało się, że zamiast lepiej w rodzinie Mai dzieje się coraz gorzej. Edward to, jak tytuł mówi psychopata. Znęca się nad zoną, przekleństwom i wyzwiskom nie ma końca. Do tego dochodzą jeszcze sceny zazdrości i przemoc fizyczna. Po prostu bardzo nieciekawa sytuacja. Czy nasza bohaterka zdecyduje się odejść od sadysty?
Książka składa się z dwóch części- jedna to opowieść jakby bieżąca to co się dzieje w czasach młodości bohaterów, a druga to kilka lat później, rozmowa o tym co się dzieje. Obie części nie są od siebie niczym rozdzielone, początkowo trochę problem rozróżnić przestrzeń czasową. dzieje się to tak: kończy się jeden rozdział i od razu jest napisany kolejny (np. rozdział 8), który się dzieje zupełnie kiedy indziej. Mimo wszystko jest to płynne, nie jest to jakimś wielkim mankamentem książki.
Powiedziałabym, że "Żona psychopaty" jest o tym samym, co twórczość Wiktorii Zender". Pokusiłbym się nawet o stwierdzenie, że gdyby Ula ze "Strefy Cienia" i "Strefy Światła"postanowiła zostać z Romanem, to właśnie tak wyglądała by jej przyszłość.
Książkę polecam. Jak widać czasami nie warto ulegać pierwszemu wrażeniu i poprzestawać na jednej książce autora. Każdy ma gorsze i lepsze chwile.
Książkę polecam, mimo iż to trudny temat to warto ją przeczytać.

środa, 20 listopada 2013

"Samotność liczb pierwszych"- Paolo Giordano

Autor: Paolo Giordano
Tytuł: Samotność liczb pierwszych
Liczba stron: 336
Data wydania: 2011 r.
Wydawnictwo: W. A. B

Bezpośrednio przed czytaniem pomyślałam sobie, że na pewno nie będzie ciekawie bo niezbyt lubię książki pisane przez włoskich autorów (albo trafiam na takie ze średniej półki). Tym razem byłam bardzo miło zaskoczona, a książki nie mogłam odłożyć, dopóki jej nie przeczytałam (była tylko krotka przerwa na sen).
Bohaterami są Mattia i Alice. Oboje zostali doświadczeni rzez los, teraz ponoszą tego konsekwencje. Alice miała wypadek na stoku narciarskim, Mattia "zgubił" niepełnosprawną umysłowo siostrę bliźniaczkę. Obydwoje są niezbyt lubiani, samotni. A gdy się spotkali w szkole jakaś niewidzialna siła przyciąga ich do siebie więc zostają przyjaciółmi. Jak potoczą się ich losy?
"Samotność liczb pierwszych" to piękna książka. Będę polecać ją, naprawdę warto ją przeczytać. Wydaje mi się, że gdzieś, kiedyś słyszałam ten tytuł, ale jakoś nie mogę sobie przypomnieć w jakich okolicznościach. Bardziej, jeśli tak mogę powiedzieć, zainteresowała mnie historia Mattii'ego, bardziej mnie wzruszyła. Czytałam i zastanawiałam się czy jego siostra zostanie odnaleziona. Zakończenie mnie zaskoczyło. Również to, co przeszła Alice było interesujące.
No i okładka bardzo pasuje do tej książki, oddaje jej istotę. Bardzo mi się podoba.

wtorek, 19 listopada 2013

Urodzinowy Konkurs

 To pierwszy konkurs na moim blogu ;-)


16 listopada (sobota) mój blog obchodził 3 urodziny.
Trochę zagapiłam się z wpisem, ale nadrabiam zaległości.
Postanowiłam więc zorganizować mały urodzinowy konkurs.
Nagrodą będzie oczywiście książka, a jej tytuł to: " Milczenie. Tajne stosunki Kościoła Katolickiego z argentyńską dyktaturą wojskową. Od papieża Pawła VI do kardynała Bergoglia"

Zasady:
1. Konkurs trwa od 19.11.2013 r.  do 1.12.2013 r.
2. Konkurs ma charakter losowania, nie trzeba odpowiadać na żadne pytania
3. Aby wziąć udział w konkursie należy:
  • Zostawić komentarz pod tym postem zawierający adres e-mail
    lub:
  • zostawić komentarz na facebook'owym funpage'u Recenzje Knigoholiczki pod wpisem informującym o konkursie

 4. Wyniki konkursu zostaną opublikowane na tym blogu do 5. 12. 2013 r.
 5. Zwycięzca otrzyma maila o wygranej z prośbą o podanie adresu do wysyłki
6. Zwycięzca powinni w ciągu 5 dni od ogłoszenia wyników przesłać mi swoje dane adresowe do wysyłki na terenie Polski na adres: malgorzata.laziuk@gmail.com
7. W przypadku gdy nie otrzymam adresu do wysyłki nagroda zostanie przyznana kolejnej, losowo wybranej osobie
8. Nagroda zostaną wysłane do zwycięzców w ciągu 5 dni od otrzymania danych do wysyłki

Byłabym wdzięczna gdybyście udostępniali informację o konkursie na swoich blogach, profilach na portalach społecznościowych czy grupach czytelniczych

Powodzenia!

Aktualizacja: Konkurs zostaje przedłużony do 6 grudnia

"Szeptem"- Monika Sawicka

Autor: Monika Sawicka
Tytuł: Szeptem
Liczba stron: 188
Data wydania: 2010 r.
Wydawnictwo: Magia Słów

O tej książce nie napiszę wiele. Nie napiszę też, czy mnie zachwyciła czy przeciwnie, jest słaba. Dla mnie jest taka pośrodku.
Powiem tylko jedno- warto ją przeczytać. Znajdziemy w niej ciekawe historie o życiu i mierzeniu się z chorobą.
Zaczyna się stwierdzeniem, że to jest ostatni dzień życia. Skąd bohaterka to wie? Nie wiadomo, ale jest tego pewna. Odwiedza niebo, piekło i czyściec. Przeczytać możemy też ciekawe i "głębokie" przypowieści. Mi najbardziej podobała się ta o miłości, która została na wyspie, która ma niedługo zniknąć.
Jest też jedna rzecz, która mi się wcale nie podobała. Książka ma 188 stron, a tylko pierwszych 100 to opowieść, taki rdzeń. Druga część to opowiadania młodych literatów.  Rozumiem, jedno, dwa opowiadania, ale kilka? Prawie 100 stron? To już można całą książkę na to poświęcić. I drugie moje spostrzeżenie: z jednej strony opowiadanie o życiu i śmierci, o niebie i piekle, a kolejne: niemal pornograficzne. Dla mnie to się "troszkę" kłóci.

poniedziałek, 18 listopada 2013

"Strefa światła. Walka o szczęście historia prawdziwa"- Wiktoria Zender

Autor: Wiktoria Zender
Tytuł:  Strefa światła. Walka o szczęście historia prawdziwa
Liczba stron:  272
Data wydania: 2009
Wydawnictwo: Wydawnictwo Nasza Księgarnia

"Strefa światła. Historia prawdziwa" to kontynuacja losów Urszuli ze "Strefa cienia: Trzy lata z psychopatą - historia prawdziwa". O ile pierwsza część mnie zaciekawiła, tak druga sprawiła, że nie mogłam przestać czytać. I tak było- nie odłożyłam do przeczytania ostatniej kartki.
Pierwsza część kończy się w momencie gdy młoda, i niestety naiwna Ula postanawia odejść od swojego partnera, dużo starszego (dokładniej rzecz ujmując starszego o kilkadziesiąt lat) Romana. Odchodzi bo spadły jej klapki z oczu, nie zamierza już dla niego kłamać, fałszować dokumentów, znosić jego humorów i zazdrości. Mężczyzna w akcie zemsty parzy jej twarz żrącym płynem.
Tak się kończy "Strefa cienia...". "Strefa światła...." to opowieść o heroizmie młodej kobiety w walce o odzyskanie choć namiastki poprzedniego życia. Chociaż nasza bohaterka przeżyła to jej twarz jest mocno poparzona, musi przejść wiele operacji więc nie jest zbyt różowo. Oprócz bólu fizycznego musi się też zmagać z psychicznym, z reakcjami otoczenia na jej wygląd. A na dodatek znów pojawia się Roman. I tu dla mnie małe zaskoczenie, choć dobrze, że się tak stało. Dlaczego? Już wyjaśniam. Początkowo Roman próbował się wedrzeć do szpitala, nachodził rodziców dziewczyny i pewien, że kropla drąży skałę rozpowiadał o niej fałszywe informacje jakoby miałaby brać narkotyki, zdradzać go i w ogóle być zła. Posuwał się do śledzenia, nawet ukradł samochód rodziców Uli. I nagle się wszystko skończyło. O Romanie nie było nic słychać.
Czy to cisza przed burzą? JAk ułoży się życie Urszuli? Czy znajdzie przyjaciół? A może ktoś pokocha tę dziewczynę, którą tak doświadczył los?
Polecam, naprawdę polecam, nie odejdziecie od niej, dopóki nie przeczytacie ;-)


niedziela, 17 listopada 2013

"Gdybyś mnie kochała"- Grażyna Jeromin- Gałuszka

Autor: Grażyna Jeeromin- Gałuszka
Tytuł: Gdybyś mnie kochała
Liczba stron: 344
Data wydania: 5 listopada 2013 r.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Każdemu należy się druga szansa. Zdarzyło mi przeczytać jedną książkę tej autorki a dokładniej mówiąc tę pt "Magnolia". Oględnie mówiąc nie byłam zadowolona, a czas poświęcony na jej przeczytanie uznałam za stracony. Postanowiłam jednak jeszcze raz podejść do twórczości Grażyny Jeromin- Gałuszki i nie żałuję. Dla mnie jest dużo lepsza, ciekawsza, ale na pewno nie idealna i nie trafi do moich ulubionych książek.
W książce są rzeczy ciekawe i takie, które mnie trochę odpychają. To, co odpycha to sposób pisania, chociaż jakby ktoś mnie zapytał to nie potrafiłabym odpowiedzieć, co dokładnie mi przeszkadza. To, co ciekawiło to akcja. Wszystko zaczyna się w momencie gdy Maksym Bromski budzi się w pokoju hotelowym obok zamordowanej kobiety, dziennikarki. Te wydarzenia sprzyjają wspomnieniom. Teraz nasz bohater jest menadżerem w koncernie samochodowym, ale każde wakacje spędzał na wsi u babci. Jego sympatię wzbudza dziewczyna z sąsiedztwa i to z nią spędzał większą część czasu.
"Gdybyś mnie kochała" to książka w której każdy znajdzie coś dla siebie: jest w niej wątek kryminalny i obyczajowy.
Mam nadzieję, że z powyższej recenzji wynika, że książkę polecam. Myślę, że warto ją przeczytać (sama jestem zaskoczona, że to piszę).

czwartek, 14 listopada 2013

McDonald's promuje czytanie książek

Od 9 do 30 listopada w lokalach McDonald's przy zakupie McZestawu wraz z Happy Meal'em otrzymamy gratis książeczkę, która została wydana przez Wydawnictwo Egmont.



Dla mnie wydaje się to ciekawym rozwiązaniem, z różnych stron słyszę, że to bardzo ciekawe i ładnie wydane książeczki.
Wiem, że jest dużo przeciwników chodzenia z dziećmi na fast food'ów, ale niech każdy robi to na co ma ochotę. Takie jest moje zdanie, ale wiem, że można mieć inny punkt widzenia i jestem otwarta na dyskusję.

środa, 13 listopada 2013

"Rok w Poziomce" - Katarzyna Michalak

Autor: Katarzyna Michalak
Tytuł: Rok w Poziomce
Liczba stron: 312
Data wydania: 2010
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

To moja pierwsza przeczytana książka tej autorki. Jednak o Katarzynie Michalak słyszałam już wcześniej. Najpierw trafiłam na TEN wpis. Pomyślałam- ktoś ostro przesadza, a ja lubię iść pod prąd więc na pewno książki tej autorki będą mi się podobać. Uczciwie się przyznam, że troszkę się pomyliłam.
Lubię książki, które wzruszają, lubię literaturę kobiecą.
Akcja zaczyna się w momencie gdy Ewa Potulna (później zmienia nazwisko na Złotowska) postanawia zakupić mały domek ze swych marzeń i zamieszkać na wsi ze swoimi zwierzętami. Jak to w takiej literaturze bywa- jej życie uczuciowe to klapa. Poznaje potem Witolda, który zapełnia pustkę w jej sercu.
Książka jest mi bliska zawodowo bo dotyczy książek. Ewa by zdobyć finanse na dom prosi o pożyczkę przyjaciela. Ten po długich namowach zgadza się, ale pod warunkiem, że założy wydawnictwo i wyda dla niego bestseller. I tu pierwszy absurd: Pyk! I już jest bestseller, wszyscy się zaczytują i w ogóle hit na listach książkowych bestsellerów.
Drugi minus- autorka jest jednocześnie bohaterką w książce, a pisze o niej- ta Michalakowa.
Trzecia i najmniejsza wada- autorka chce nas wzruszyć historią bohaterki, która cierpi na białaczkę. Ale czy na pewno wie wszystko o tej chorobie? Wydaje mi się, że nie- bo nie wierzę, że kobieta po chemioterapii, a właściwie krótko po niej, może lekarz "zezwoli" na zajście w ciążę.
Pierwszy raz spotykam się też, z taką sytuacją, że w książce pisze się o kolejnych tomach, na które jest pomysł, ale nie zostały jeszcze wydane.
Mimo tych wad książka mi się podobała, na pewno sięgnę po kolejne tomy i serie. A dużo jest, pani Michalak pisze wyjątkowo dużo- co u niektórych wywołuje zarzuty, że jak dużo to słabo niestarannie. Cóż, ja przekonam się po lekturze innych.
Miałam problem z ustaleniem która książka jest którym tomem. Nie ma żadnego oznaczenia (no oprócz wspomnienia w opisie, że to pierwszy tom (co jest trudne, gdy się książki fizycznie nie ma). Ale od czego jest Internet?
Bardzo mi się podobają okładki książek tej autorki. Są takie magiczne, ładne. Podobają mi się też sentencje w tej książce umieszczone.

wtorek, 12 listopada 2013

"Puls"- John Lutz

Autor: John Lutz
Tytuł: Puls
Liczba stron: 624
Data wydania: 12 listopada 2013
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

"Puls" był dla mnie ciekawym doznaniem literackim. Zdarza mi się wybrać do przeczytania kryminał żeby się trochę rozluźnić, odpocząć od smutnych książek albo tych o miłości. Dziwne stwierdzenie, prawda? W tym przypadku mi się udało. Na początku pomyślałam- ale nuda! no i niezrozumiała. Żeby być na bieżąco po jakichś 50-ciu stronach wróciłam się i zaczęłam od nowa, żeby zrozumieć. Nie żałuję- przynajmniej przeczytałam książkę, a i zmieniłam o niej zdanie. Do jej przeczytania trzeba skupienia- akcja to pomieszanie z poplątaniem. Kilka płaszczyzn czasowych, wiele osób przewija się przez książkę.
"Puls" to opowieść o mordercy, którego mimo kilku zabójstw nie udaje się złapać. To jest mankament tej książki- cała jest o ustaleniu mordercy, a tak naprawdę liczy się tylko dwadzieścia- trzydzieści końcowych stron. Mimo tego, że akcja dzieje się szybko i co rusz odkrywane są nowe zabójstwa to jakoś w sprawie kto popełnia te czyny nic się nie dzieje. Chyba dawno nie widziałam czegoś takiego. Jedyne co odkryto to to, że morderstwa popełnia seryjny zabójca, który działał lata wcześniej i który po  wywołaniu strzelaniny uciekł z transportu więźniów. Jakoś nikt w to nie wierzył, ale to, jak bestialsko, a jednocześnie schematowo popełniano te czyny wskazuje, że może to być jedna osoba. Czy tak naprawdę jest? Czy przeżył? A może to tylko "godny naśladowca:? Okaże się.


niedziela, 10 listopada 2013

"Przyjaciółka z młodości"- Alice Munro

Autor: Alice Munro
Tytuł: Przyjaciółka z młodości
Liczba stron: 436
Data wydania: 2013
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

Przyznaję się bez bicia, że o Alice Munro bardzo niewiele słyszałam. Do czasu gdy w tym roku została uhonorowana Nagrodą Nobla. A  przed werdyktem słyszałam o jej twórczości trochę dobrych rzeczy. Myślę, że i tak bym sięgnęła po książki tej pisarki bo przy przeglądaniu książek w księgarni internetowej Wydawnictwa Literackiego moją uwagę przykuły okładki jej książek i pomyślałam, że tak mnie zachęcają więc muszę przeczytać. To z pewnością nie ostatnia książka noblistki, po którą sięgam.
"Przyjaciółka z młodości" to zbiór opowiadań, a jednocześnie tytuł pierwszego i moim zdaniem najciekawszego opowiadania. Gdzieś przeczytałam, że Alice Munro w jednym, krótkim tekście ujmie to, o czym wiele autorek pisze przez kilkaset stron. Zgadzam się z tym, jej opowiadania mają klimat no i wciągają. Za najciekawsze uznałabym pierwsze i ostatnie, to one najbardziej przypadły mi do gustu. Ale nie powiem, że inne to klapa, zawsze jest tak, że coś podoba się bardziej, a coś mniej, prawda?

piątek, 8 listopada 2013

"Bransoletka"- Ewa Nowak

Autor: Ewa Nowak
Tytuł: Bransoletka
Liczba stron: 296
Data wydania: 2013 r.
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

"Bransoletka" to książka dla młodzieży. Czy poleciłabym ją? Tak. Jest niewątpliwie ciekawa i porusza kilka ważnych problemów, a jednocześnie przyjemnie się czyta. Lubię książki Ewy Nowak, swego czasu przeczytałam chyba większość tego, co napisała.
Główna bohaterka to Weronika bardzo nieśmiała uczennica gimnazjum. Nie akceptuje siebie, nie wierzy we własne możliwości, nie ma też dobrego kontaktu z rodzicami. Wydaje jej się, że rodzice wcale jej nie rozumieją, brat nie lubi, a najlepsza koleżanka lubi bawić się jej kosztem. Uważa się za typową szarą myszkę.
Wszystko zmienia się w momencie wyjazdu na zimowisko połączone z warsztatami teatralnymi (Weronika początkowo ma nadzieję, że tam pojedzie też chłopak, który się jej podoba, ale jak się okazało- szukał tylko osoby na zamianę bo sam wybrał zimę w Alpach). Warsztaty były prowadzone ciekawie i niestandardowo, ale naszej bohaterce początkowo nic się nie podoba, a prowadząca i zajęcia teatralne nie zyskują wcale jej sympatii.
"Bransoletka" to całe spektrum tematów: miłość, przyjaźń, problemy rodzinne. Problemy miłosne Weroniki to mocno wciągający temat, zresztą o przyjaźni też się przyjemnie czytało. Początkowo nieporozumienia, ale wystarczy wyjaśnić je sobie i już jest lepiej. Zwykle w książkach następuje nagła zmiana: tyle, że zawsze (no nie pamiętam, żeby w jakiejś książce było inaczej) zaczyna rozumieć swoje błędy przyjaciółka/ znajoma/ wróg, ale na pewno nie główna bohaterka. Tu jest unaczej- gdy Weronika wzięła życie w swoje ręce i postanowiła, że będzie tylko lepiej i że może troszkę powinna się zmienić wszystko zaczyna się lepiej układać.
Mogę też zdradzić, że początkowo niechętna zajęciom teatralnym Weronika potem bardzo polubi taki sposób spędzania czasu.
A okładka? Prosta, a jednocześnie wyrazista, ma ładny kolor. Często się zdarza, że obraz w komputerze różni się od tego co jest w rzeczywistości- inne nasycenie kolorów. W przypadku tej książki tak nie jest. Zresztą bardzo podoba mi się grafika książek wydawanych przez Wydawnictwo Literackie.

czwartek, 7 listopada 2013

"Polski hydraulik i nowe opowieści ze Szwecji"- Maciej Zaremba Bielawski

Autor: Maciej Zaremba Bielawski
Tytuł: Polski hydraulik i nowe opowieści ze Szwecji
Liczba stron: 432
Data wydania: 2013
Wydawnictwo: Wydawnictwo Agora

Myślałam, że będzie gorzej i mniej ciekawie. Rzadko czytam reportaże, ale dla tej książki zrobiłam wyjątek. To pierwsza książka, którą do zrecenzowania przysłało mi wydawnictwo Agora i jednocześnie pierwszy mój kontakt z pozycją wydaną przez Wydawnictwo Agora. Jakoś nigdy nie trafiłam na książki tego wydawnictwa.
Co do treści. Wielu ludziom wydaje się, że Polska to straszny kraj, kraj absurdów. Inne państwa za to to raj na ziemi, nic złego, tam nic się nikomu nie stanie.
"Polski hydraulik i nowe opowieści ze Szwecji" demaskuje takie spojrzenie. Dzięki tym kilku krótkim reportażom dowiadujemy się, że Szwecja nie jest wcale takim rajem jak się nam wydaje, że niektóre zarządzenia władzy są nieco absurdalne.
Czytając i słuchając różne opinie o krajach skandynawskich ludziom niezbyt podoba się ich system opieki nad rodziną, w którym czasem niektóre decyzje nie są trafne, a dzieci odbierane rodzicom za byle głupotę, której na początku nikt nie upatruje jako coś złego. Po lekturze do takich instytucji dochodzi jeszcze służba medyczna i nauczyciele. Szczególnie podobał mi się rozdział o szwedzkich nauczycielach- niektóre decyzje, które zostały podjęte wobec uczniów i niektóre zachowanie uczniów są naprawdę absurdalne.

Lisa Kleypas


Kilka postów niżej, przy  okazji recenzji książki "W teatrze uczuć" pisałam, że jestem zachwycona okładkami książek Lisy Kleypas. Mam nadzieję, że i Wam się spodobają, a kto wie, może akurat ktoś się skusi i przeczyta.

poniedziałek, 4 listopada 2013

"To wszystko przez ciebie"- Anna Karpińska

Autor: Anna Karpińska
Tytuł: To wszystko przez ciebie
Liczba stron: 512
Data wydania: 1 października 2013
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Ostatnio na jednym z forów znalazłam opinię, że nie podejmuje się decyzji na całe życie, że decyzję można zmieni. Trochę się zdziwiłam się, ale przyjęłam to do wiadomości. Jednak ta książka sprawiła, że znów zaczęłam się zastanawiać nad tym tematem no i jednak doszłam do wniosku, że to nieprawda. Zdarzają się takie przypadki, że nie ma możliwości zmienić jakiejś decyzji, a myślenie o tym w niektórych sprawach bywa naiwnością.
To nie pierwsza książka Anny Karpińskiej, którą przeczytałam. Zachwycona byłam pozycją "Pozwól się uwieść", dlatego kupiłam "Chorwacką przystań". A dzięki wydawnictwu Prószyński i S-ka miałam możliwość przeczytania najnowszej, wydanej raptem miesiąc temu książki.
"To wszystko przez ciebie" to książka pokazująca, że jedna decyzja może mieć wpływ na wiele naszych zachować i wiele zdarzeń. Na początku poznajemy Julię i Klarę, dla wszystkich siostry (choć dzieli je duża różnica wieku). Jednak w ich rodzinie jest długo skrywana tajemnica.. Tak naprawdę Klara to córka Julii. Oczywiście Klara o tym nie wie. Gdy zdarza się wypadek samochodowy, w którym giną rodzice kobiet to obie nie mogą sobie z tym poradzić. Tym trudniej jest Klarze, która oczywiście nie zna prawdy i jest załamana, że została prawie sama na świecie.
To piękna, choć troszkę przewidywalna opowieść o przyjaźni, miłości. Najbardziej chyba właśnie podobała mi się historia miłości naszej bohaterki oraz jej życie w czasach nastoletnich. W sumie to wszystkie watki podobały mi się: i ten o pracy Julii i ten, który opowiada o przyjaźni Julii z Wiesią. Nie potrafiłabym wybrać tylko jednego.
 Polecam tę książkę na zimowy wieczór dla osób, które mają ochotę się zrelaksować po ciężkim dniu pracy.



niedziela, 3 listopada 2013

"Koszmarne przebudzenie"- Rosalind Noonan

Autor: Rosalind Nooman
Tytuł: Koszmarne przebudzenie
Liczba stron: 416
Data wydania: 22 października 2013
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Kolejna ciekawa powieść dla kobiet. I moim zdaniem bardzo potrzebna. Wiele kobiet po urodzeniu dziecka cierpi na depresję poporodową. Niestety, w wielu przypadkach nie otrzymują pomocy, są uważane za wyrodne matki, które wcale nie kochają dziecka. Tymczasem nieleczona depresja może spowodować tragedię.
Tak było w tej książce. Chelsea, nasza bohaterka zdawała sobie sprawę, że jest z nią coś nie tak, ze mimo tego, że kocha córkę to ma ochotę ją oddać komuś. Wie, że nie powinna tak myśleć więc wybiera się do lekarza... który bagatelizuje jej stan. No nie! To jedna z sytuacje, które wywołały u mnie irytację, zgrzytanie zębów ze złości. No jak można powiedzieć, że, normalnym jest zrobienie krzywdy dziecku, wizje, że się je zabija albo niechęć lekarza do wypisania leków (bo to nie pomoże). Na efekty cudownej porady lekarskiej nie trzeba było czekać. Chelsea wyczerpana, senna zasypia, a gdy budzi się nie ma jej ukochanej czteromiesięcznej córeczki Annabelle. Ktoś ją porwał. Okazuje się, że osoba, która to uczyniła miała wszystko bardzo dokładnie zaplanowane. Wyczekała momentu gdy mąż Chelsea wyjedzie na konferencję, a ona sama będzie załamana problemami ze sobą i towarzystwem ubezpieczeniowym. Dobrze, że chociaż mają wsparcie w siostrze Chelsea i jej mężu oraz przyjaciołach, którzy pomagają w tych trudnych chwilach.
A moja intuicja przy tej książce poszła na urlop. Autorka podawała nam "typy" porywacza, a ja za każdy razem, przy każdej osobie myślałam sobie: "może to on/ ona?". Przeczuwałam, a właściwie byłam prawie pewna jednego- że porywaczem okaże się kobieta.
Czy miałam rację? Przeczytajcie! Naprawdę polecam!
I jeszcze słówko o okładce: ładna, ale czy tu pasuje? Wydaje mi się
, że przedstawia dziewczynkę? Ale jeśli to prawda to po co takie zdjęcie wybrano? Przecież Annabelle jest niemowlęciem, a fotografia raczej mi do Chelsea nie pasuje. Chociaż mogę się mylić.



piątek, 1 listopada 2013

"W teatrze uczuć"- Lisa Kleypas

Autor: Lisa Kleypas
Tytuł: W teatrze uczuć
Liczba stron: 368
Data wydania: 29 października 2013
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Kolejny raz jestem zachwycona twórczością Lisy Kleypas. Już jakiś czas temu zwróciłam uwagę na autorkę. Moje oczy ujrzały przepiękne, kolorowe okładki. Nie wiedziałam, o czym są, ale byłam pewna, że muszę je przeczytać. Pierwsza moja styczność z Lisą Kleypas to książka "Ścieżka słońca" wydana w lipcu bieżącego roku. W ręku miałam jeszcze dwie książki, znalezione w bibliotece ale w ostateczności oddałam je bez czytania bo znalazłam gdzieś, że to jest któryś tom serii, ale nie mogłam się doczytać który (albo nie miałam czasu).
"W teatrze uczuć to coś co lubię czyli romans, historia i tajemnice rodzinne. 
Maddy to młoda dziewczyna, która ma niebawem wyjść za szanowanego i bogatego a jednocześnie rozpustnego lorda. Dziewczyna nie ma na to ochoty, a że w dawniejszych czasach wymagano bezwzględnego posłuszeństwa. Maddy, jak sama powiedziała nie jest już potulną osóbką więc knuje plan uwiedzenia Logana Scotta, aktora. Wierzy, że romans i okrycie się hańbą pozwoli uniknąć niechcianego małżeństwa. Czy tak się stanie?
Charaktery naszych bohaterów czyli Logana i Maddy to mieszanka wybuchowa, dzięki czemu książka bardzo wciąga i trudno odłożyć i zająć się czym innym.

P.s. Wiem, że już to raz pisałam, ale te okładki tak naprawdę bardzo, bardzo mi się podają, a wręcz je uwielbiam.



poniedziałek, 28 października 2013

"Dom przy Sal Mal Lane"- Ru Freeman

Autor: Ru Freeman
Tytuł: Dom przy Sal Mal Lane
Liczba stron: 608
Data wydania: 17 października 2013 r.
Wydawnictw: Prószyński i S-ka

Trzy dni spędzone przy książce. Uważam to trochę za stracony czas, jakoś nie spodobała mi się książka.  Po przeczytaniu opisu byłam pewna, że będzie to książka podobna do "Hinduskie zaślubiny", które mnie zachwyciły, przede wszystkim klimatem. Spodziewałam się historii miłosnej, a tymczasem znalazłam się w klimacie wojennym. Do tego jakieś nie do końca wciągające były te opisy. W tej książce był tylko jeden moment, który mnie zainteresował, a tak to chciałam, żeby się szybciej skończyło (no jakoś nie mogłam jej odłożyć, nie wiem dlaczego).
"Dom przy Sal Mal Lane" opisuje życie rodzin mieszkających przy jednej ulicy w Sri Lance. Narratorami były dzieci, opowiadały o życiu w ogarniętym wojną domową kraju. Już taki pomysł powinien sprawić, że będzie ciekawie. Nie było.
Za to ciekawa okładka, bardzo mi się podobała. Przyciąga, a jednocześnie przeraża. Bo jak zareagować na widok dziecka z raną na środku głowy?


sobota, 26 października 2013

"Święto świateł"- Krzysztof Kotowski

Autor: Krzysztof Kotowski
Tytuł: Święto świateł
Liczba stron: 368
Data wydania: 22 października 2013 r.
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Przy tej książce również zastanawiałam się, dlaczego ją wybrałam do przeczytania. A po pierwszym rozdziale zaczęłam tego żałować. Dlaczego? Nie wiem, może nie do końca podobało mi się to, że opisano klimat Japonii XIX w. Nie za bardzo lubię takie klimaty, a skąd miałam wiedzieć, że później będziemy czytać o czasach współczesnych, bo prawdziwa akcja będzie się toczyć w XXI w. Faktem jest, że książka musi bardzo, bardzo się nie podobać by odłożyć ją po kilku stronach. I ja, i osoby, z którymi zdarza mi się rozmawiać o książkach zgodnie twierdzą, że zwykle dają szansę i 50- 100 stron to minimum by wyrobić sobie o niej zdanie. Ja też tak zrobiłam i nie żałuję bo naprawdę było bardzo ciekawie.
Przede wszystkim, to książka polskiego autora. Ci często są uznawani przez czytelników za gorszych, albo nie mówi się o nich. Dlaczego, nie wiem, ale jest to krzywdzące.
"Święto świateł" to kryminał, w którym akcja dzieje się niemal do ostatniej minuty, a zdarzenia niespodziewane, a koniec zaskakujący. Czyli po prostu posiada cechy dobrego kryminału.
W jednym z mieszkań zostaje znalezionych czworo mężczyzn, którzy nie żyją. Nie widać w jaki sposób zostali pozbawieni życia, nie ma narzędzia zbrodni ani żadnych świadków. Na początku śledztwo prowadzić ma zespół- Artur i Eliza, czarnoskóra, bardzo porywcza policjantka. Co wspólnego z zabójstwem ma gra GO, czy Arturowi i Eliza doprowadzą do śledztwo i odkryją tajemnice, których robi się coraz więcej?
Ale jak wiadomo, człowiek nie żyje samą pracą, ma jeszcze jakieś życie prywatne. O tym też możecie poczytać w tej książce. Ale jeśli szukacie historii miłosnej- nie ten adres, tu jej nie znajdziecie.